نمونه شماره 1. بهداشت عمومی
The assessment of quality-of-life initiatives at any level can involve individual-level measurement. Combining such measurement with intervention at the individual level, however, can create problems. Societal factors may be neglected, or attention may focus solely on individual adjustment. Robertson suggests that an individual-level approach towards the lives of elderly people, for example, may lead to seeing aging as individual pathology to be treated by health professionals, thereby ignoring societal determinants such as poverty, isolation and the loss of role and status. Obviously, interventions at the community level should focus on measurement at this level, supplemented by individual-level measurement. Societal-level initiatives could be assessed at the societal, community and individual levels.
ارزیابی طرح‌های کیفیت زندگی در هر سطحی می‌تواند شامل اندازه‌گیری در سطح افراد شود. هرچند ترکیب چنین اندازه‌گیری با مداخله در سطح افراد، می‌تواند مشکلاتی را ایجاد کند. عوامل اجتماعی ممکن است نادیده گرفته شوند، یا توجهات تنها بر سازگاری افراد متمرکز شوند. رابرتسون پیشنهاد می‌کند که به‌عنوان مثال، رویکرد نسبت به زندگی مردم مسن در سطح افراد، ممکن است منجر به پنداشتن پیری به‌عنوان آسیب‌شناسی فردی شود که به‌واسطه حرفه‌های بهداشت و سلامتی درمان شده، در نتیجه موجب نادیده‌گرفتن عوامل اجتماعی مانند فقر، انزوا و ازدست‌دادن نقش و منزلت شود. بدیهی است، مداخلات در سطح جامعه باید بر اندازه‌گیری در این سطح، به انضمام اندازه‌گیری در سطح افراد تمرکز یابند. طرح‌های سطح اجتماعی می‌تواند در سطوح اجتماعی، جامعه و افراد ارزیابی شوند.
